Μελέτες με δίδυμα και οικογένειες έχουν δείξει ότι η αιτία του αυτισμού είναι κυρίως γενετική, αλλά η ακριβής γενετική αιτία είναι συνήθως δύσκολο να βρεθεί.
Ο λόγος μπορεί να είναι ότι στον αυτισμό το πρόβλημα αφορά τη γονιδιακή ρύθμιση και όχι το ίδιο το γονίδιο, και δεν καταλαβαίνουμε ακόμα πώς λειτουργεί η γονιδιακή ρύθμιση – και βρίσκουμε ελαττώματα σε αυτή τη διαδικασία.
Αυτή είναι μια τεράστια πρόκληση, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του γονιδιώματός μας χρησιμοποιείται στην πραγματικότητα για τη ρύθμιση των γονιδίων. Το τμήμα που κωδικοποιεί τις πρωτεΐνες (τα γονίδια) καταλαμβάνει λιγότερο από το 2% του συνολικού μήκους του DNA μας.
Σε αντίθεση με τα σφάλματα ρύθμισης, είμαστε πολύ καλοί στην εύρεση σφαλμάτων κωδικοποίησης πρωτεΐνης. Ωστόσο, τέτοια σφάλματα στα γονίδια κωδικοποίησης πρωτεϊνών προκαλούν κυρίως αυτισμό ως πρόσθετο πρόβλημα σε σοβαρά μαθησιακά προβλήματα ή νοητική υστέρηση (ID) και όχι στον πιο κοινό τύπο μεμονωμένου αυτισμού υψηλότερης λειτουργικότητας.
Τα γενετικά αίτια του ήπιου αυτισμού είναι ως επί το πλείστον άγνωστα απουσία χρωμοσωμικών ελαττωμάτων όπως τα κέρδη ή οι απώλειες του γονιδιωματικού αριθμού αντιγράφων, που βρίσκονται σε μια μικρή ομάδα ατόμων με ΔΑΦ και συνδέονται επίσης με μαθησιακά προβλήματα. Οι επονομαζόμενες μελέτες γονιδιώματος ευρείας συσχέτισης (GWAS), οι οποίες διερευνούν εάν ορισμένες γονιδιωματικές παραλλαγές είναι πιο συχνές σε άτομα με αυτισμό παρά σε άτομα ελέγχου, δεν έχουν εντοπίσει μείζονες θέσεις αυτισμού, δηλαδή γονιδιωματικές περιοχές με ισχυρά γονίδια που προδιαθέτουν για αυτισμό. Αυτό είναι κάπως εκπληκτικό, καθώς η αιτία του αυτισμού είναι γνωστό ότι είναι κυρίως γενετική. Ωστόσο, ο κίνδυνος επανάληψης είναι κατά μέσο όρο χαμηλός (περίπου 5%). Ίσως η γενετική του ήπιου αυτισμού είναι πολύ περίπλοκη για να τη βρουν οι μελέτες GWAS;
Η έρευνα του Gunnar Douzgos Houge επικεντρώνεται σε αιτίες ήπιου αυτισμού ή υψηλότερης λειτουργικότητας. Αυτά τα άτομα μπορεί επίσης να έχουν μαθησιακά προβλήματα, αλλά συχνά αρκετά συγκεκριμένα ή περιορισμένα. Σε άλλους τομείς, η νοημοσύνη είναι φυσιολογική ή και πλέον της φυσιολογικής.
Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Autism Research, δείξαμε ότι αυτό μπορεί όντως να ισχύει. Συγκεκριμένες παραλλαγές του γενετικού τόπου LRFN5, ένας όρος που περιγράφει ένα μεμονωμένο μικρό γονίδιο (LRFN5) που περιβάλλεται από μια τεράστια ρυθμιστική γονιδιωματική περιοχή, μπορεί να προδιαθέτουν για αυτισμό στους άνδρες όταν κληρονομείται από τη μητέρα.
Φαίνεται ότι υπάρχουν διαφορές στη δομή του τόπου LRFN5 που είναι εξαρτώμενες από το φύλο και ακόμη πιο αξιοσημείωτο, υπάρχει εκτεταμένη αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο θέσεων LRFN5 στα δύο χρωμοσώματα 14. Υποθετικά, αυτό θα μπορούσε να είναι απαραίτητο για τον συντονισμό και τη λεπτομερή ρύθμιση της έκφρασης του γονιδίου LRFN5. Το LRFN5 είναι μια πρωτεΐνη απαραίτητη για τη συναπτική λειτουργία, δηλαδή την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων. Πιστεύουμε ότι η δυσλειτουργία του LRFN5 είναι μια από τις πιο σημαντικές αιτίες ήπιου αυτισμού – αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμα εύκολος τρόπος να εξεταστεί αυτή η υπόθεση!
Άρθρο του Gunnar Douzgos Houge (Μέρος δεύτερο)